شاید روزمره‌س شاید هم نه!
نمیدونم.
امروز محمد رو دیدم. اسم محمد رو باید چند پست قبل شنیده باشین! احتمالا با خودتون میگین این پسر کیه مگه؟
الان براتون می‌گم. البته قبلش اون بخش قضاوتی مغزتون رو خاموش کنین و فقط بخونین.
محمد پسره ولی پسر نیست!
محمد یه ترنسه! بله.
یعنی جسمش دختره ولی روحش پسر.
نمیدونم چندنفرتون ترنس ها رو قبول دارید ولی من قبول دارم چون از نظر شرعی تایید شده‌ن.
و شاید براتون بد باشه یا زشت باشه یا چمیدونم الان هزارجور گارد بیارین تو ذهنتون که با یه ترنس تو یه جا بودی؟! ولی وضعیت جامعه برای این ترنس ها خیلی بین زمین و هوا معلقه!
توی محیط دانشکاه، توی خوابگاه و خیلی جاهای دیگه اینا وضعیتشون معلوم نیست! و من مقصر این وضعیت رو خود اون ترنس نمیدونم بلکه کسایی رو میدونم که میدونن چنین مشکلاتی هست ولی چاره ای براش در نظر نگرفتن!
روز اولی که وارد خوابگاه شدم و دیدم دختری با موهای کاملا پسرونه اس.
با پریا و بهشت دوست بود. من و پریا و بهشت هم اتاقی بودیم. اینم میومد پیششون.
منِ کنجکاو وقتی که بهشت و پریا و اون بنده خدا (که اوایل نمیگفت ترنسه) گفتن بریم بیرون قبول کردم! چون می‌خواستم وارد جمع کسایی بشم که مخالف خودمن و دوست داشتم ببینم چجورین. با دنیاشون آشنا بشم.
گفتم باشه بریم بیرون! بهشت و پریا که همون تیپ ازاد رو داشتن. ولی اون اصلا روسری نپوشید. یه کلاه گذاشت سرش و و بلوز آستین کوتاه پوشید.
انگار که یه پسر همراهمون بود! تعجب کردم ولی بازم هیچی نگفتم! می‌خواستم فعلا علامت تعجب های توی سرم رو خاموش کنم و برم جلو.
رفتیم بیرون. توی راه پسرای موتوری رد میشدن و بهش تیکه مینداختن! حرفای زشت!
عصبانی شده بودم. به خودم میگفتم چقدر حال به هم زنه این وضعیت!
توی یه بستنی فروشی نشستیم.
بهشت اون موقع یادمه خیلی کمتر از اون دو تا حرف می زد. خیلی نمیتونستم باهاش گرم بگیرم ولی برعکس اون دو تا خوب گرم میگرفتن.
منم میگفتم بابا چه بچه های باحالی و این فکرا.
گذشت تا رسید چند روز بعد. اتاقای خوابگاه به علت مسئولیت پذیری مسئولین خوابگاه و دانشگاه حشره زد! بدجور.
ما هم مجبور شدیم بند و بساطمونو جمع کنیم و با لوازم ضروری و رخت خواب بریم نمازخونه بخوابیم. بماند که دانشجوهای ارشد و سنواتی رو آورده بودن تو نمازخونه بهشون اتاق بدن و اونا از این وضعیت ناراضی بودن و اومدن ما رو هم تو اتاقشون که حشره زده ی بدبخت محسوب میشدیم، دوست نداشتن و این هم قوز بالاقوز شده بود!
منکه برام وضعیت به نوعی قابل تحمل بود. به اینجور مسائل که اسکانم و جام راحت نباشه عادت داشتم. ولی بهشت و پریا مدام غر میزدن. مخصوصا پریا! محمد اومد و گفت بریم بیرون حالمون عوض شه! ما هم قبول کردیم. البته اون موقعا بهش نمیگفتم محمد :) قبل از بیرون رفتن تیغ ابروی یکی از بچه ها رو برداشت و گفت میخوام بزنم به صورتم. پریا تیغ رو از دستش به زور بیرون کشید. محمد تقلا میکرد و میگفت ولم کن. میخوام موی صورتم در بیاد!!
یهو با شنیدن این جمله سرم سوت کشید!
برگشتم و با خنده ی زورکی ای گفتم: تو دیگه چجور دختری هستی که میخوای موی صورت در بیاری؟!
محمد و بهشت به هم لبخند معناداری زدن!
شکی که داشتم شدیدتر و شدیدتر میشد!
روزها گذشت تا اینکه یه سری محمد رو تختش دراز کشیده بود
دیگه حدسم رو مطمئن بودم درسته. نمیدونم بحث به کجا رسید که محمد با پوزخندی گفت: راستش من ترنسم!
خیلی تعجب نکردم ولی برا اینکه نشون بدم مثلا نمیدونستم و این حرفا الکی با تعجب گفتم: عههه راست میگی؟!
درحالی که داشت میخندید گفت آره.
گفتم: یعنی تو پسری؟!
-آره!
از اون روز بود که رابطه‌م با اونا کمتر کمتر شد.
محمد خیلی ادای مذهبیا رو درمیاورد! عکس شهدا چسبونده بود رو لپ تاپش. ولی چیزهایی ازش میدیدم که حالم بد میشد! چیزهایی که آتیش عصبانیت طرفدارای زن زندگی آزادی رو هم بدتر میکرد. ادای مذهبی و حرکات غیر مذهبی؟! یه سری بهش میگفتن جاسوس نظام تو خوابگاه و کلی اسم دیگه که نمیشه نام برد. محمد بدجور خراب کاری کرده بود!
میون این حواشی رابطه ام هم با بهشت نزدیکتر میشد و بیشتر به هم علاقه‌مند میشدیم! بهشت دختریه که آزاد لباس میپوشه. اما برخلاف ظاهرش اعتقادات عمیقی داره. با اینکه پسرای زیادی توی دانشگاه بهش علاقه مند میشن به کسی نزدیک‌نمیشه و حد و حدود خودش رو خوب حفظ میکنه. درواقع اصیله! ولی میگه درباره ی پوششم من بابام بهم گیر نمیده وقتی خانوادم مشکلی ندارن پس چرا باید خودم حساس باشم؟!
یه روز خسته از کلاس برگشتم. دیدم بهشت طبقه ی همکف جلو سالن مطالعه رژه و میره و مضطرب با تلفنش حرف میزنه! چهره‌ش ناراحت و مضطرب بود. بعد از تماسش با همون چهره ی غم آلود اومد سلام کرد.
از حالش پرسیدم! دیدم چیزی نمیگه. دستش رو گرفتم و کشوندمش کنار. گقتم خب راحت بگو چی شده دختر!
تعریف کرد. از اینکه از محمد میترسه. از اینکه دلش نمیخواد محمد بهش موقع شوخی دست بزنه. از اینکه محمد و یکی از دخترای خوابگاه یه حرکتایی زدن که....
پوفی کشیدم و گفتم فعلا هیچکاری نکنه تا بگذره ببینیم چی میشه... به هر حال پای دوستی بهشت و پریا هم این وسط بود!
پس چیزایی که من میدیدم تنها مربوط به دیده ی من نبود!
بهشتِ من هم احساس بدی داشت.
محمد به شدت منزوی و بداخلاق بود! دنیای تاریکی اطرافش داشت و با خانواده‌ش سر تغییر جنسیت تو کشمکش بود!
نمیذاشت بهشت و پریا با هیچکس دوست بشن. چنین اخلاقای سمی و بچگانه ای داشت.
روزها میگذشت و نه فقط من بلکه نازنین هم عاصی شده بود از دستش. کم کم این فکر به ذهنمون افتاد که اتاقمون رو عوض کنیم. بهشت هم گفت که میاد با ما. میگفت از دوستی با اون دو تا خسته شدم. همه‌ش انرژی منفی، همه‌ش بچه بازی و..
و حق داشت. منی که همیشه تو حاشیه ی دعوای این ها بودم جو اتاق خیلی رو روحیه ام تاثیر گذاشته بود. این همه بچه بازی تو عمرم یه جا ندیده بودم!
مدام یکی از حرف اون یکی ناراحت میشد و مدام قهر میکردن با همدیگه. چندین بار نشستیم دور هم گفتگو کردیم و سعی کردیم با گفتگو جو اتاق رو عوض کنیم ولی بی فایده بود. بعد از گذشت چند روز باز همون آش بود و همون کاسه!
فضای اتاق به شدت تنشی شده بود. بین نازنین و پریا و محمد دعوای شدیدی راه افتاده بود. یکبار محمد حتی از دهن من هم حرف درآورده بود و به نازنین گفته بود حنانه از دستت ناراحته و تو ناراحتش کردی و دیشب خوابش نبرده تا صبح.
نازنین هم خدای عذاب وجدان گرفتن! کلی استرس گرفته بود که من چی بهش گفتم که ناراحت شده.
اونوقت من به یه دلیل دیگه شب تا صبح خوابم نبرده بود... و جالبه صیح که محمد و پریا ازم پرسیدن نازنین چیزی بهت گفته؟ من بهشون جواب داده بودم نه و به خاطر یه چیز دیگه‌س.
بهشت دعوای اون دو تا رو با نازنین دیده بود که بهش گفتن تو حنانه رو ناراحت کردی. بهشت هم براش سؤال شده بود که چرا من ناراحت باید بشم. وقتی توی سلف اینو گفت سرم سوت کشید از این حرکت محمد.
تو خوابگاه رفتم بالا سرش و باهاش دعوا کردم که چرا پشت من حرف درآوردی؟ کم مونده بود منو بیاری وسط بحث؟! محمد سعی کرد بیخیال رفتار کنه. گفت: تو ناراحت شده بودی منم گفتم شاید از اون بوده! گفتم دفعه ی بعدی با شاید و اگر کارت رو جلو نبر. از طرف منم حرف نزن!
تا ترم تمام شد و اتاق رو عوض کردیم. خون دل خوردیم. به مامان تا وقتی اتاق رو کامل عوض کردیم نگفتم چی شده و قضیه ی محمد رو هم سربسته براش تعریف کردم.
محمد هنوز هم تو خوابگاهه. هنوز هم طرفدارای زن، زندگی ازادی اون رو دورو و مزدور نظام میدونن! هنوز یادم میفته به حرفاش که میگفت توی دختر چادری نباید به پسری نگاه کنی و امام زمان ناراحت میشه و از اون طرف بهشت رو تشویق میکرد به پسری که دوستش داره پیام بده و باهاش رل بزنه!
هنوز هم یادمه میگفت: تو نباید به من دست بزنی نامحرمی و بعد دستاش رو راحت به یه سری از دخترای دیگه میزد!
و هنوز خون دل میخورم! از اینکه اینکه مذهب نصفه و نیمه به یه عده میرسه. از اینکه بعضیا خوب بلدن لگدمالش کنن. از این دورو بازی ها
از این گندکاری ها... و فقط میدونم باید تحمل کنم.
