سر کلاس

سر کلاس نشسته بودیم. داشتم به حرف های استاد گوش میدادم. یه روایت تعریف کرد و بعدش گفت: کار رو بسپارین به خدا، بسپاری به خودش همه چی جواب میده. کار رو خوبه خدا درست کنه، سلطان محمود خر کیه؟! :)

و من اون لحظه فقط شنیدم و گذشتم. الان داشتم به این جمله فکر میکردم. نمیدونم چرا وقتی به این آینده ی مبهم فکر میکنم لرزش عجیبی حس می کنم. که چی میشه‌. که تحمل کردن ها به کجا میرسه اما بهتر از هزار مدل جمله ی روانشناسی این جمله حالم رو خوب می کنه و باعث میشه دیگه بهش فکر نکنم.

 

پ.ن: برام دعا کنید. آخرین شبه. آخرین امید منه واسه خیلی چیزا....

یا علی.