حالم؟
دوشنبه, ۱۲ تیر ۱۴۰۲، ۰۱:۱۵ ق.ظ
نیازمند یه چاه هستم که مثل امام علی سرم رو فرو کنم داخلش و زار بزنم...
طبقه بندی موضوعی
-
معرفی کتاب
(۵)
کلمات کلیدی
بایگانی
- اسفند ۱۴۰۲ (۶)
- بهمن ۱۴۰۲ (۲۳)
- دی ۱۴۰۲ (۸)
- آبان ۱۴۰۲ (۱)
- مهر ۱۴۰۲ (۳)
- شهریور ۱۴۰۲ (۱۱)
- مرداد ۱۴۰۲ (۸)
- تیر ۱۴۰۲ (۱۲)
- خرداد ۱۴۰۲ (۵)
- ارديبهشت ۱۴۰۲ (۷)
- فروردين ۱۴۰۲ (۱۳)
- اسفند ۱۴۰۱ (۱۱)
- بهمن ۱۴۰۱ (۱۶)
- دی ۱۴۰۱ (۲۷)
آخرین مطالب
- ۰۲/۱۲/۰۹پایان :)
- ۰۲/۱۲/۰۷همه جا برف
- ۰۲/۱۲/۰۶تولد صاحب نرگس ها
- ۰۲/۱۲/۰۵شنبه ای که از جمعه، جمعه تره
- ۰۲/۱۲/۰۲من باب روز جوان
- ۰۲/۱۲/۰۲از آدم های عجیب خوابگاه!
- ۰۲/۱۱/۲۹آدم های عاشق ۲
- ۰۲/۱۱/۲۷خداحافظ نرگس ها
- ۰۲/۱۱/۲۵برای ماه بنی هاشم 🌙
پیوندهای روزانه
پاسخ:
نه آغوش مامانم رو دارم واسه گریه کردن الان
نه آغوش مامانم رو دارم واسه گریه کردن الان
نه اجازه ی گریه دارم
بقیه بیدار میشن
راهرو ی خوابگاه شلوغه
در حیاط رو هم قفل کردن.
فلذا باید خفه بشم :)
۱۲ تیر ۰۲ ، ۰۱:۴۷
ناشناس
ناشناس
بله خب
گریه ی درون ریز
ها ها ها ها ها!
از کرامات ما تجربی خونده ها
پاسخ:
:)
:)
۱۲ تیر ۰۲ ، ۰۴:۵۱
پروانه ..
پروانه ..
چاه ما، قلب ماست.
بهش زل بزنی، خیلی چیزها میبینی.
پاسخ:
پس توی قعر چاه قلبم گیر افتادم :)
پس توی قعر چاه قلبم گیر افتادم :)
یک گوشه می رویم و فقط گریه می کنیم . . . .